Ik verlam van schrik als mensen boos zijn

Je herkent het misschien wel, iemand is boos en verheft zijn stem.  Je voelt je verstijven en je hart zit in je keel.  "Wat is er gebeurd?  Wat gaat er hier mis?  Heb ik iets fout gedaan"?  Dit zijn de gedachten die als eerste door je hoofd heen schieten.  Je voelt je erg ongemakkelijk en wilt het liefst dat deze vervelende situatie zo snel mogelijk voorbij is.   Je bent ook iemand die probeert de harmonie te bewaren en te voorkomen dat je in een conflict terecht komt.  Hierdoor zul je niet snel ergens iets van zeggen en probeer je veel rekening te houden met anderen.  Dus krijg je ook niet zo snel een conflict.  En dat is prettig, als je niet van conflicten houdt. Maar op de lange duur betaal jij de rekening. Want anderen krijgen wat ze willen, door het conflict aan te gaan. En jij niet. Dit klinkt heel simpel. Is het dat ook?

De wereld is verdeeld in meer extraverte en meer introverte mensen. Introverte mensen zijn vaak ook de hooggevoelige mensen en de beelddenkers onder ons.  De extraverte mens heeft het hart op de tong, weet goed wat hij wil en gaat hier ook voor. 

De meer introverte (en vaak ook hooggevoelige) mens is meer gevoeliger voor sfeer. De gevoelssprieten staan uit naar de omgeving.  Alles komt binnen.  Hij/zij ziet elke opgetrokken wenkbrauw, ziet en voelt aan hoe iemand's stemming is.  Dat noem je dan ook wel het buikgevoel of de intuitie.  Om dit gevoel om te zetten in woorden (want hoe leg je nou uit wat je intuitief waarneemt) is wat meer tijd nodig.  Dat duurt dus wat langer. Maar ze hebben veel dingen door..

Ze gedijen goed bij harmonie en kunnen dan fijn samenwerken. Ze hebben vaak door hoe een ander zich voelt en willen hier op aanhaken. Wanneer een introvert of hoog gevoelig persoon vijandigheid voelt of competitie ervaart, dan presteert hij minder goed.

Bij een (dreigend) conflict ben je dan snel geneigd om je aan te passen. Je laat je dan ook snel overrulen door wat een ander vindt en wat een ander wil. Door begrip te hebben voor andermans standpunt en daar aan toe te geven, houd je iedereen tevreden en zorg je ervoor dat de sfeer goed blijft. Hierdoor pas je je vaker aan dan goed voor je is.

Boosheid en woede maken je van slag. Je raakt de verbinding met jezelf kwijt. Je bent in de war. De angst om afgewezen te worden, het verkeerd te hebben gedaan, er niet meer bij te horen, voeren de boventoon.

Omdat je zo graag wilt dat alles weer rustig is en goed, ga je compenseren, water bij de wijn doen, begrip tonen, je eigen wensen ondergeschikt maken aan die van een ander, of van alles bedenken om het voor iedereen goed te laten zijn.

Je neemt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van de anderen op jouw schouders en helaas moet je, vaker dan je lief is, constateren dat jouw eigen behoeften totaal ondergesneeuwd zijn.

En wellicht komt dit je ook bekend voor, als je terugkijkt op je leven. Heb je ooit vroeger geleerd dat je bescheiden moet zijn, niet lastig, doe maar normaal, etc...  Misschien moest je op eieren lopen om vader of moeder niet boos of van slag te maken.  Of kom je uit een gezin waar alles met de mantel der liefde bedekt werd, waar ruzie werd vermeden.

Door een conflict uit de weg te gaan, doe je jezelf tekort.

Hoe dan?

• Je past je teveel aan. Je vindt het doodeng om jezelf op 1  te zetten. Je vindt dit not done. Je gaat mee in de verwachtingen van anderen. Op de korte duur is de beloning groot, namelijk het bewaren van de harmonie. Op de lange duur ga je je ergeren en irriteren omdat niemand rekening houdt met jou.. Je geeft je grenzen niet aan, en waarschijnlijk herken je ze op de lange duur niet eens meer. Als hij/zij maar gelukkig is......
•  Als je je eigen grenzen niet kent en kunt aangeven, hoe moet een ander ze dan herkennen? Als je vooral doet wat anderen willen, houd je het goed voor anderen, maar niet voor jezelf.
• Door je grenzen niet aan te geven, verlies je je zelfwaardering. Dat maakt dat je je down en lusteloos gaat voelen. Je hebt een rotgevoel. En je bent boos op de mensen die alleen maar aan zichzelf denken. Ergernis en wrok gaat de boventoon voeren. En dat vreet energie en kan uitmonden in een burn out.
• Je gaat ten onder aan je eigen begrip.  Want je hebt zo vaak op je tong gebeten, begrip getoond,  je mening bijgesteld,  je aangepast, het deksel op de pot gelegd, dat de vulkaan van ongenoegen, wrok en boosheid ontploft. Of te wel: De bom ontploft, je bent boos, en dat zullen ze weten ook. En dat gebeurt dan meestal buiten proporties.  Of het gebeurt bij de mensen die het niet verdienen, of op een manier die meer kapot maakt dan je lief is.
• Je hebt geen plaats voor je eigen gevoelens en emoties. Je houdt ze intern.  Je belast een ander er niet mee.  Als je boos bent, of verdrietig, dan maak je het ondergeschikt. Je neemt je emoties mee naar huis. Je gaat piekeren. Had ik maar dit, of waarom deed ik nou dat..... Je praat jezelf een slecht gevoel aan.

Wat je hebt te leren, is dat jouw behoeften er toe doen. Wat maakt dat je denkt dat anderen hier geen rekening mee zouden willen houden? En ja, soms moet je heel duidelijk zijn in wat je wilt. En nee, dat is niet egoistisch.  Waarom denk je dat?  

Wanneer je "ja" zegt tegen een ander terwijl je eigenlijk "nee" had willen of moeten zeggen, dan is je dat aan te zien.  Het is te merken.   Je gaat er niet echt voor.  Je baalt.  Je wordt wrokkig, passief, ongemotiveerd, boos en op de lange duur zelfs depressief.  Want je voelt je niet gezien, niet seriues genomen. 

Het wordt tijd om jouw denkbeelden onder de loep te nemen en overboord te gooien wat jou niet dient. 

Want weet je...

- Het is oke om het niet met iedereen eens te zijn. 

-  Het is oke om te handelen naar wat je voelt. Als je het ergens niet mee eens bent, en je doet het toch, hoe kun je er dan achter staan? En vaak komt het als een boemerang bij je terug en wordt duidelijk dat je vanaf het begin af aan voet bij stuk had moeten houden.

- Kijk altijd naar de feiten. En verwar deze niet met je gevoelens.

Wanneer je het oneens bent met iemand, heb je niet meteen een conflict! 

Het kan heel verademend zijn om er zo naar te kunnen kijken.

Dus durf te zeggen wat je vindt, wat je wilt, waar je het niet mee eens bent. Je onderbuikgevoel heeft meestal gelijk.  Doe geen dingen waar je niet achter staat. 

Waarom zou je de mening van een ander verheffen boven jouw intuitie? Hoe vaak heb je dat al gedaan, en kwam je bedrogen uit? Sterker nog..... jouw intuitie en jouw mening kunnen life changing zijn. Dus houdt het niet binnen omwille van de goede lieve vrede.

Heb jij het hier moeilijk mee? In mijn praktijk kun je een ontwikkeltraject volgen om je hierin te versterken. Je hoeft het niet alleen te doen!  Kijk op www.gerdacoacht.nl