Negatieve aandacht is ook aandacht

Wij worden allemaal zo blij van een stukje erkenning. Erkenning in wie je bent, wat je allemaal doet,  erkenning voor het feit dat je soms je benen onder je lijf vandaan loopt. Erkenning voor je zorg en aandacht, je succes, je verantwoordelijkheidsgevoel. Erkenning voor je nauwkeurigheid, je betrokkenheid en inzet.

We krijgen het soms maar bar weinig en dat maakt ons bitter of zelfs onzeker.  Maar we zijn eerlijk gezegd zelf ook niet altijd gul in het geven van erkenning en waardering aan anderen. In het geven van oprechte aandacht en tijd. 

Wij Nederlanders zijn van oorsprong een calvinistisch volkje. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg... Het is ten slotte je werk, wat zeur je nou.....

Het kan een eenzaam gevoel geven als je weinig erkenning krijgt. Je voelt je niet gezien, niet gewaardeerd. Het maakt je soms boos, of verdrietig. Je hebt er dan niet zo'n zin meer in, het kan zelfs de aanleiding zijn dat je opbrandt. Werkgevers laten een pot met goud liggen door hun werknemers niet de erkenning te geven die ze nodig hebben.

Een pot met goud, zo voelt het als je erkenning krijgt. Het kan veel meer waard zijn dan het salaris dat je gestort krijgt iedere maand. Als je erkend wordt en gezien wordt, dan krijg je vleugels en gaat alles gemakkelijker. Dan wil je ook je best blijven doen.

Kleine kinderen kunnen vervelend worden als ze niet genoeg aandacht of erkenning krijgen. Door dwars te liggen trekken ze toch de aandacht naar zich toe. Negatieve aandacht is ook aandacht.

Het is niet dat soort aandacht waar je gelukkiger van wordt. Toch hebben wij als volwassenen er soms ook een handje van om negatieve aandacht te vragen.

We gaan zitten mokken tegen anderen als we ons tekort gedaan voelen. We gedragen ons als een drama-queen als iemand ons in onze ogen verkeerd behandeld heeft. We trekken snel onze conclusies.  We vragen niet altijd om wat we nodig hebben.  We zetten onze hakken in het zand zonder rechtstreeks te zeggen waar we tegenaan lopen. We denken dat die ander dat zelf wel kan bedenken en voelen ons teleurgesteld als dat niet zo blijkt te zijn.   We hebben onze trots en als die gekrenkt wordt, vinden we het heel moeilijk om iemand nog een kans te geven.  

We weten vaak niet hoe we op een constructieve manier voor onszelf op moeten komen. Een manier die niemand te kort doet. Jouzelf niet, maar ook die ander niet. 

Als je het Enneagram erbij pakt, dan zie je dat we allemaal onze eigen voorkeursstijl hebben als het gaat om wat we doen om waardering te verdienen en hoe we onze kwetsbaarheid beschermen. 

Bijvoorbeeld:  ooit, ergens in je jeugd, ben je gaan geloven dat je er pas echt mag zijn als er niets op je aan te merken valt.  Waardoor je je jezelf hoge eisen oplegt en streng bent voor jezelf (En daarmee ook voor anderen )...

Of je bent juist rebels, anders dan de rest, je zet je af tegen het gewone. Je wilt bijzonder zijn. 

Het kan ook zijn dat je vindt dat je vooral niet moeilijk moet doen, jezelf niet op de voorgrond mag zetten, want dan ben je egoïstisch. En om die reden zorg je eerst voor anderen, en misschien (n)ooit nog eens voor jezelf.

Of je bent te bang om je te laten zien, uit angst voor kritiek, mislukking of afwijzing.

Anderen gaan juist heel hard werken om uit te blinken en te winnen. Je wilt iets voorstellen, je hebt tenslotte gestudeerd en hard gewerkt. Je wilt gewaardeerd worden om wat je gepresteerd hebt.

Weer anderen stellen zich hard, strijdlustig en dominant op, om zo te verbloemen dat zij ook hun kwetsbaarheden hebben.

Hoe zit dat bij die collega, aan wie je je zo mateloos stoort?  Als je goed kijkt,  kun je misschien ontdekken wat doet hij of zij om erkenning te verdienen.  Misschien staat zijn gedrag juist haaks op jouw drijfveren.  En wat doe jij zelf om erkenning te verdienen?  Het helpt om te zien dat iedereen erkenning nodig heeft.  En dat iedereen een andere overtuiging heeft in hoe hij dit kan verdienen.  Als we elkaar erkenning geven, wordt dat stroef lopende contact ineens plezieriger.  Erkenning geeft verbinding. 

Wanneer we steeds menen te voldoen aan allerlei voorwaarden om erkenning te verdienen, lijdt dat tot uitputting en negatieve gevoelens. 

Burn-out komt steeds vaker voor, omdat we onszelf voorbij lopen om die erkenning maar te verdienen.  Uit angst voor onze kwetsbaarheid zijn we hard voor onszelf en leggen we onszelf hoge eisen op. Daarom besteed ik er veel aandacht aan om er achter te komen wat maakt dat jij doet wat jij doet, hoe jouw persoonlijkheid in elkaar zit.  Ik help je om anders om te gaan met datgene wat jou niet helpt en alleen maar beschadigt. En hoe het zou zijn als je dat los zou kunnen laten.  Om te leren hoe je niet steeds jezelf voorbij hoeft te lopen om die erkenning waard te zijn en onzekerheid achter je te laten. 

Zodat je niet langer hoeft te knokken om gezien te worden door je ouders, je vrienden, je collega's. 

Omdat je het niet perse nodig hebt.

Ontdek waarom je doet wat je doet.  Ontdek of je er gelukkig van wordt. Of je het eigenlijk nog wel volhoudt allemaal of dat je op het randje van je kunnen loopt.  Ontdek hoe je vrijheid kunt bereiken.  Los van moeten en oordeel.  Ontdek hoe je hiermee stress en burn-out kunt bestrijden en je beter over jezelf kunt voelen. 

Ben je benieuwd hoe?

Leer jezelf kennen, voorbij je blinde vlekken. Aan de slag met je persoonlijke ontwikkeling, je communicatie naar anderen. Ontdek hoe jij floreert en onzekerheid te lijf gaat. Ontdek wat jij nodig hebt om je goed te voelen. Je bent welkom!  www.gerdacoacht.nl