Grenzen en wensen, geef jij ze aan?

Grenzen aangeven. In staat zijn om te zeggen hoe iets voor jou is. Durven zeggen wat je niet, of juist wel wilt, ook als dat het tegenovergestelde is van wat een ander wil...

Dit kan lastig zijn. Hier kunnen verschillende drijfveren achter zitten. Welke herken jij?

• Je vindt dat je de niet moet zeuren.  Hup, schouders eronder en gaan..
• Je helpt graag andere mensen, je betekent graag wat voor je medemens. Je ziet dat een ander jou nodig heeft en vindt het fijn dat mensen op je kunnen bouwen.. Je vindt het egoïstisch om jezelf op de eerste plaats te zetten.
• Omdat je vindt dat je, als je wat wilt bereiken in het leven, je eigen principes aan de kant moet kunnen zetten.
• Omdat je bang bent wat een ander van je zal vinden als je hem of haar teleurstelt.
• Omdat je geen zin hebt in gedoe, dit kan er ook nog wel bij.

Misschien vind je het wel helemaal niet moeilijk om grenzen aan te geven. Je bent daar heel duidelijk in en door je directheid merk je dat mensen van je schrikken en je niet zo gemakkelijk iets durven vragen.

Op de een of andere manier is grenzen aangeven voor veel mensen dus niet zo gemakkelijk als het lijkt. Veel mensen komen uiteindelijk in de problemen omdat ze zich structureel aanpassen aan wat ze denken dat anderen van ze verwachten. Ze geven hun grenzen niet aan, maar ook hun wensen niet. Als je namelijk weet wat je wel wilt, kun je je daar op gaan richten. 

Als eigen wensen en behoeften  te vaak op de laatste plaats staan, gaat dat zich op den duur wreken. Onderdrukte boosheid, stress, angst, oververmoeidheid en lichamelijke klachten zijn allemaal tekenen van het niet luisteren naar wat je ziel je influistert, van het vasthouden aan gewoontes die niet goed voor je zijn.

Als je steeds vaker emotioneel reageert, dan zit daar iets achter. Een wens of een grens. Als je dit wilt onderzoeken en de wens hebt om te leren hoe je dit kunt veranderen, ben je van harte welkom voor een gratis kennismakingssessie in mijn praktijk. Terug.