Als ik "nee" zeg, voel ik mij schuldig...

Femke, 43  jaar, is een officemanager. Een sociale vrouw met een groot hart. Ze heeft een soort zesde zintuig voor de problemen van andere mensen. Femke is bij veel dingen betrokken, mensen vertrouwen haar veel toe. Ze heeft een groot hart en is voor veel mensen een steun en toeverlaat. Ze vindt het ook fijn om veel voor anderen te kunnen betekenen. Ze is de spil van het bedrijf, overal van op de hoogte.  Iedereen weet haar te vinden en veel werkzaamheden komen bij haar terecht. 

Femke hecht veel waarde aan vriendschappen en is echt een sociaal dier.  Ook op het werk zet ze zich in voor een goede sfeer en biedt ze een luisterend oor aan haar collega's. Ze heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel en vindt het moeilijk om "nee" te zeggen. Als er deadlines zijn op het werk en er een hoge werkdruk is, is zij degene die de helpende hand toesteekt. Dankzij haar hulp komt het dan weer voor elkaar.  Femke is er trots op dat mensen op haar kunnen bouwen en hiervoor zet ze graag een stapje extra. De keerzijde is wel dat ze zichzelf hierdoor nogal eens uit het oog verliest. Soms is ze echt helemaal aan het eind van haar latijn, nooit vraagt ze zich af of ze dit eigenlijk allemaal wel wil, of ze er wel tijd voor heeft.  Ze vindt het niet meer dan normaal om te helpen en de klus te klaren. 

Het doet Femke verdriet als mensen niet zien wat ze allemaal doet en haar hulp en inzet niet waarderen. Soms krijgt ze zelfs commentaar dat ze zich overal mee bemoeit en alles beter weet. Hierdoor raakt ze echt van haar stuk, dit kwetst haar enorm. Soms kan ze er ook heel boos om worden en haar zelfbeheersing verliezen. Anderen schrikken dan van haar hoe fel ze kan zijn.  Femke vraagt zich vaak af: wanneer doe ik het goed genoeg? Ze trekt zich problemen en verdriet van anderen erg aan. Ze wil heel graag behulpzaam en van waarde zijn voor anderen. 

Femke wil niemand teleurstellen. Ze is een sterke vrouw op wie iedereen kan terugvallen. Totdat  Femke op haar werk werd aangesproken over een project dat niet helemaal goed gegaan was. Plotseling was de maat vol. Ze schoot gigantisch uit haar slof en reageerde furieus.  Ze zit nu ziek thuis en voelt zich slecht over haarzelf en onzeker... Dit had ze niet gewild.

Femke zou willen dat ze zich wat minder aan zou trekken van de mening van anderen. Dat ze zich niet altijd zo verantwoordelijk zou voelen voor de zorgen van anderen. Dat ze "nee" zou mogen zeggen als het haar te veel wordt. Dat mensen zien wat ze allemaal doet en ook eens een complement geven. Ze wil zich graag gewaardeerd voelen. En het zou ook wel fijn zijn als mensen eens oog voor haar hadden en voor haar zouden zorgen. Bovendien zou ze willen dat ze op een goede manier voor zich zelf op zou kunnen komen zonder boos en verdrietig te worden.  

Is het verhaal van Femke herkenbaar voor jou? Heb jij er ook wel eens verdriet van dat al je inspanningen en goede bedoelingen niet gewaardeerd lijken te worden? Een coachtraject kan je leren  grenzen aan te geven, zonder het respect van anderen te verliezen.

Je leert rustig en duidelijk je mening te geven in plaats van boos en emotioneel te reageren.  Onmogelijk, denk je? Maak dan een afspraak voor een gratis inspiratiesessie. Klik hier voor meer info. Terug