Accepteren in plaats van vechten

De meeste verbergen hun angsten en zorgen liever achter een masker. Ze doen alsof alles onder controle is en negeren pijnlijke gevoelens.

Hoe komt het, dat we liever de schijn ophouden, en vechten tegen onze ongemakkelijke gevoelens, in plaats van ze onder ogen te zien?
Onze maatschappij heeft snel zijn oordeel klaar: "psychisch lijden" is een blijk van zwakte en het bewijs dat er iets aan je mankeert. Met als gevolg dat we onszelf veroordelen als we ons angstig of slecht voelen. We wijzen onszelf af als we dingen "niet aan kunnen"".
Door ervan uit te gaan dat het de norm is om altijd gelukkig en succesvol te zijn, voel je juist angstiger en ellendiger als dat niet zo is.
Het negeren of bagatelliseren van ongemakkelijke gevoelens werkt niet. Beter is ze te accepteren en te onderzoeken. Dan ontstaat er ruimte om ermee om te gaan. Alles wat je ontkent of wegdrukt, gaat uiteindelijk heel veel energie kosten. Hoe meer je probeert dit soort pijn te vermijden, hoe slechter je je uiteindelijk voelt.
Nare gevoelens zijn het resultaat van je gedachten. Vaak ben je zelf je grootste saboteur door te vinden dat je nooit zwak mag zijn, je niet mag huilen, je niet moeilijk mag doen of dat je niet goed genoeg bent, waardoor je jezelf uitput. Welke negatieve gevoelens ga jij uit de weg? Wat wil jij leren en onderzoeken?  Startpagina