Hoe doe je dat nu, dat coachen, pak je dat vooral cognitief aan?

Wanneer ben je goed genoeg? Wanneer je goed aanvoelt wat een ander nodig heeft, kan het lastig voor je zijn om een ander teleur te stellen en "nee" te zeggen. Je eigen grenzen kennen en aangeven is een veel voorkomend issue bij mijn doelgroep.

Door zo je best te doen, is er bijna geen ruimte meer om menselijk te mogen zijn....

De keuzes die je maakt in je eigen leven kun je nooit door iemand anders laten bepalen. En toch is dat precies wat ik sensitieve mensen veel zie doen.

Wat maakt dat het lastig is om je grenzen aan te geven en om te gaan met kritiek? Dat is de angst voor het oordeel van een ander, de angst voor afwijzing omdat die jou niet niet goed genoeg vindt.

Misschien herken jij het wel.... iemand zit te worstelen met een probleem. De hulpeloosheid straalt er aan alle kanten vanaf, net zoals de onmacht en de onzekerheid, en misschien wel het verdriet.. Jij staat erbij en kijkt ernaar. Je ziet diegene aarzelen en hoort hem zuchten. Je hoort hem ook klagen. Hij weet het niet hoe het nu moet.

Je herkent het misschien wel, iemand is boos en verheft zijn stem. Je voelt je verstijven en je hart zit in je keel. "Wat is er gebeurd? Wat gaat er hier mis? Heb ik iets fout gedaan"? Dit zijn de gedachten die als eerste door je hoofd heen schieten. Je voelt je erg ongemakkelijk en wilt het liefst dat deze...

Heb je wel eens meegemaakt dat iemand heel boos reageerde in een bepaalde situatie en jou in totale verbazing achterliet? Of misschien ben je zelf wel eens in woede uitgebarsten en keken de omstanders jou totaal flabbergasted aan.

Je bent, uiteindelijk, nooit in staat de verantwoordelijkheden van een ander op je schouders te nemen. En dat is ook niet de bedoeling. Verantwoordelijkheden van een ander, dus. Waar die ander zelf geen verantwoordelijkheid voor neemt, en dat hoeft ook niet, want jij doet het immers wel..