In mijn coaching maak ik graag gebruik van het enneagram. Het enneagram gaat uit van grofweg 9 persoonlijkheidstypes, met de daarbij horende kwaliteiten, maar ook valkuilen. De omschrijvingen zijn treffend en geven veel inzicht.
Ik maak regelmatig mee in mijn praktijk dat mensen ongeduldig zijn met zichzelf. Ze hebben last van spanningsklachten, angst of onzekerheid, en ze vinden dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat zwakke gedoe.
Onrust ontstaat als het je niet lukt om je problemen bij de wortel aan te pakken. In plaats daarvan maak je gebruik van overlevingsstrategieen. Overleven, het woord zegt het al, is nogal vermoeiend. Dat houd je niet eeuwig vol. Welke overlevingsstrategieën zijn er zoal?
Die "innerlijke stem" in je die zegt: "Je hebt het niet goed gedaan, je had beter je best moeten doen". De "het gaat mij niet lukken" stem. De "stel je niet zo aan, je moet niet moeilijk doen" stem.
Ik heb wat afgezocht in mijn leven. Veel verschillende dingen gedaan ook, maar toch, ik koos vaak voor veilig. En veilig betekende meestal in mijn comfortzone blijven. Inspelen op de verwachtingen die ik voelde van anderen. Ik heb me vaker aangepast dan mij lief was. En daar werd mijn ziel uiteindelijk niet gelukkig van.
Hoe authentiek ben jij / hoe trouw ben jij aan jezelf?
Wanneer ben je goed genoeg? Wanneer je goed aanvoelt wat een ander nodig heeft, kan het lastig voor je zijn om een ander teleur te stellen en "nee" te zeggen. Je eigen grenzen kennen en aangeven is een veel voorkomend issue bij mijn doelgroep.
Door zo je best te doen, is er bijna geen ruimte meer om menselijk te mogen zijn....
De keuzes die je maakt in je eigen leven kun je nooit door iemand anders laten bepalen. En toch is dat precies wat ik sensitieve mensen veel zie doen.
Wat maakt dat het lastig is om je grenzen aan te geven en om te gaan met kritiek? Dat is de angst voor het oordeel van een ander, de angst voor afwijzing omdat die jou niet niet goed genoeg vindt.